Rozdział 57

WAŻNA NOTKA NA KOŃCU ROZDZIAŁU, PROSZĘ KAŻDEGO O PRZECZYTANIE!


Perspektywa Pauliny

Gdy trochę się uspokoiliśmy przypomniałam sobie, że nie byłam dawno u dziadka.
- Jasiek, masz jutro jakieś zajęcia?
- Mają robotnicy przyjść o 10. A co?
- To ja sobie pójdę do dziadka a Ty będziesz ich pilnował.
- Nie chcesz żebym poszedł z Tobą?
- Nie, dziękuję. Poradzę sobie. Ty też masz obowiązki. Dawno nie nagrywałeś nic na kanał. 
- Właśnie tak. Ale teraz już późno trochę jest, nie chcę się drzeć na cały dom.
- To nagraj coś bez darcia. Tylko się ubierz ładnie.
- Postaram się. 
Ja nie wytrzymam z tym facetem. Chciał założyć kanał to nie miałam nic przeciwko. Ale niech teraz dba o swoich widzów a nie ich olewa. Ja nie będę mu o tym przypominać, to jego obowiązek pamiętać o nich. A ja muszę zapamiętać sobie by nie zachowywać się jak małe dziecko, któremu rodzice zabrali zabawkę i muszę przestać płakać. Przecież nie mogę tak spędzić całego życia. Ja wiem, że tak łatwiej jest mi pozbyć się emocji, które skrywam w sobie. Ale chyba już lepiej przelewać je na papier niż płakać prawie codziennie. Jeszcze będą takie sytuacje gdy płacz będzie uzasadniony i zrozumiały. Lecz nie teraz, jeszcze na to nie pora. 
- Tylko nie hałasuj za bardzo.
- Nie podskakuj młoda, wiem co robić.
- Się mamut odezwał. - wybuchłam śmiechem
- Że co?
- Jak ja jestem młoda to Ty jesteś stary. Więc jesteś mamutem. 
- A idź Ty wielbłądzie.
- No wiesz co. Idź się szykować do tego nagrywania już. 
- Tak jest kapitanie. 
- Do roboty żołnierzu. - zaśmiałam się jak wychodził z sypialni
Mam wrażenie, że wracam do starej formy tak samo jak Jaś. Zaczynam panować nad moimi humorkami i nie jestem już taka obrażalska. 
- I jak wyglądam? - po pokoju wpadł Jaś w koszuli i bokserkach 
- Może być. A teraz zmykaj nagrywać. 
- Się robi. A co mam nagrać?
- Taki duży i nie wie. Znajdziesz coś sam. 
- Mnie nie pomożesz?
- Ty uważaj bo jak Ci zaraz na męską dumę depnę to nie wyjdziesz stamtąd do rana, tyle będziesz nagrywał. - zaczęłam się śmiać
- Też Cię kocham. 
- No ja mam taką nadzieję. 
- To ja idę. A Ty do spania.
- Dobrze tato, będę grzeczna. 
- Hahaha, daj buziaka i idę. - przybliżył się do mnie
- Miłej pracy kochanie. - pocałowałam chłopaka
- Dziękuję. Śpij dobrze. - uśmiechnął się i wyszedł z pokoju
Ja przebrałam się w piżamę, umyłam zęby, zmyłam make-up i z książką w ręce położyłam się. Jak mieszkałam z ojcem to zawsze czytałam przed snem. Teraz sobie wracam do tego. Uwielbiam czytać, to rozwija wyobraźnie, powiększa zasób słownictwa i w ogóle jest fajne. Choć w szkole lektury omijałam szerokim łukiem to teraz mogłabym w kółko czytać. Każdemu polecam czytanie. I tak się zaczytałam, że nawet nie wiem kiedy zasnąłem. 

Perspektywa Janka

Teraz zauważyłem, że Paula się wcześniej dziwnie zachowywała. Gdyby nie to, iż teraz zachowuje się tak jak na początku naszej znajomości to nie zauważyłbym tego. Ale to pewnie przeze mnie. Sam zdziczałem więc jej się udzieliło. Lecz teraz oboje wracamy do normy. Ja już nie będę taki uległy. Tylko co ja tu za rozkminy mam jak mam nagrywać? Tu sobie taką głupią grę znalazłem więc pewnie będzie ubaw. Muszę się tylko nie pilnować żeby nie krzyczeć ani nie śmiać się za głośno. Nie mogę przecież obudzić naszych gości. Bo Paulinka jak zaśnie to nawet czołg by jej nie obudził. Też chciałbym mieć taki sen jak ona. Ale wracając do nagrywek pewnie zejdzie mi z godzinę. Więc muszę się brać do roboty bo inaczej się nie wyśpię i będę jutro jak chodzący trup. A to nie będzie przydatne bo jutro muszę pilnować tych robotników żeby mi żadnej fuszerki nie odwalili. Nie po to och wynajmuję i płacę. Tak de facto mógłbym zrobić to sam ale mi się nie chce. Wolę jak zrobi to ktoś za mnie. Nie dość, że szybciej to ja mam czas na inne sprawy w tym czasie. Choć jutro wszystkie myśli będą biec w kierunku Pauliny, która będzie w szpitalu u dziadka. Wiem ile bólu i smutku przynoszą jej wizyty tam. Musi się ona pogodzić w końcu z tym, iż on odchodzi i tego nie da się zatrzymać. Nowotwór go zabija od środka, wyniszcza pomimo wszelkich starań lekarzy. 

Godzinę później

O matko! Jak mnie dupa boli od tego siedzenia. Muszę sobie wygodniejsze krzesło zakupić bo niebawem będę tak obolały jak dziadek. A to nie jest fajne. Ja mam 20 lat a nie 80. Muszę zadbać o moje biedne kości. A teraz dosyć gadania, ściągam tą koszulę i wskakuję do łóżka, należy mi się odpoczynek. Gdy tylko znalazłem się w pokoju zabrałem książkę, którą moja dziewczyna czytała a następnie wyłożyłem się na łożu. Ustawiłem sobie budzik na 9 rano i po chwili zasnąłem. 

Rano

- Może jeszcze głośniej dzwoń? - gadałem do telefonu wkurzony 
- Janek ciszej. Ja tu jeszcze śpię. 
- I gadasz przez sen?
- A żebyś wiedział. Która godzina?
- 9 rano.
- To trzeba wstawać. - dziewczyna przeciągnęła się i wstała - Mogą być płatki na śniadanie?
- Spoko.
- To zejdź sobie zrobić. Ja się już zbieram pomału. 
- Dobra, za chwilę będę. 
- Ja mam taką nadzieję bo inaczej zjem wszystkie płatki.
- Ty łakomczuchu.
- Muszę Cię jakoś z tego łóżka wyciągnąć. Wiedziałam, że jedzenie pomoże. 
- No wiesz co.
- Nie wiem i idę już na dół. 

Pół godziny później

- Jasiek to pilnuj ich a ja idę. 
- Oczywiście. Pozdrów dziadka ode mnie.
- Dobrze. A coś kupić mam po drodze?
- Pieczywo, lody i żelki.
- Ok, jak nie zapomnę to zakupię. - Paula wzięła z szafki siatkę na zakupy - Pewnie będę do 3 godzin w domu.
- Spokojnie, nie śpieszy się. Ja i tak pilnuję robotników. Pewnie poproszę Twoją mamę żeby poszła na spacer z Olą. 
- Dobrze. To pa, pa. - pocałowała mnie w policzek na pożegnanie 
- Pa. 
Zamknąłem za nią drzwi i usiadłem sobie przed telewizorem żeby zająć sobie jakoś czas oczekiwania na robotników. 


No i pojawiam się z kolejnym rozdziałem. Znowu wieczorem ale wcześniej nie było czasu aby pisać. Pojawiło się pod poprzednim rozdziałem, że Paula jest zbyt obrażalska a Janek za troskliwy oraz uległy. Ja to wszystko wiem i to było celowe. Teraz wszystko będzie wracać do normy. I tak przy okazji dziękuję za takie długie, opisowe komentarze. Cieszę się, że się udzielacie i pomagacie mi pisać praz ulepszać to opowiadanie. 
Co do anonimka, który upiera się, że Paulina zdradzi Janka to daj sobie siana bo zaczynasz mnie wkurzać. Jeden komentarz tego typu wystarczy. 
A i jeszcze do anonimków mam prośbę. Wymyślcie sobie jakieś nazwy i podpisujecie się nimi. Mogą być to również Wasze imiona. Chcę po prostu Was jakoś odróżniać i móc Wam imiennie podziękować. 
Tak więc to by było na tyle mojej pisaniny, której pewnie i tak nikt nie czyta xD
Mam nadzieję, że rozdział się Wam spodobał =D

Pozdrawiam mordki <3