Rozdział 54

Oczyma mojej wyobraźni widziałam te wszystkie meble, jak są ułożone jak mają kolor, jak wieszam w nowej szafie ubrania, jak kładę się na moim nowiuteńkim łóżeczku. To wszystko wywołało u mnie ogromny uśmiech. Już wiem, że nie będę chciała stamtąd wychodzić. Będzie to moje królestwo w którym będę mogła spędzać spokojnie czas jak Janek będzie mnie wkurzał. Przypomniałam sobie w tym momencie, że dawno nie widziałam się z moim pamiętniczkiem. Wstałam więc, wyjęłam go z torby, z biurka wzięłam mój ulubiony długopis i zaczęłam pisać. 
Drogi pamiętniczku,
Wiesz, że wszystko zaczęło się układać. Ja czuję się coraz lepiej, Jaś o mnie dba, mama i siostra złapały fajny kontakt z moim chłopakiem. Martwię się tylko trochę jak to będzie gdy przyjedzie mama Jasia. Mam nadzieję, że nie będzie żadnych konfliktów niepotrzebnych. I jeszcze będziemy mieć ze dwa dni ostateczny projekt naszego domu. Tak się cieszę. 
Mam nadzieję, że następnym razem pojawię się również z takimi miłymi informacjami. 
Zamknęłam pamiętnik i odłożyłam go na miejsce. Chwilę później po pomieszczenia wrócił Jaś. 
- Idziemy na spacer. - zarządził
- Nie chce mi się.
- Nie ma tak, trzeba ruszyć ten tyłek z domu. Nasi goście już się zbierają, teraz pora na nas. Zmykaj do łazienki, za chwilę masz być gotowa. 
- A co ja Twoją własnością jestem, że będziesz mną rządzić?
- Nie, ale masz wyjść z tego domu wreszcie. Będziemy czekać na dole. 
Chłopak wyszedł a ja niechętnie wstałam z krzesła i poszłam do łazienki. Szybko umyłam zęby, ułożyłam włosy, zrobiłam lekki makijaż i wróciłam do sypialni. Wybrałam jeansy i bluzkę z długim rękawem. Na to narzuciłam kurtkę a następnie zeszłam na dół. Wszyscy już tam na mnie czekali. Ubrałam więc buty, wzięłam torebkę i oświadczyłam, że jestem gotowa. 
- O, zebrała się wreszcie. - powiedział Jasiek
- Ty się zamknij lepiej jeżeli nie chcesz dostać w łeb. 
- A co Ty taka agresywna? - spytał się łapiąc mnie za dłoń
- Mówiłam coś. - wyrwałam swoją dłoń
- Dobra, już nic nie mówię. 
No i wreszcie mam spokój. Jak mnie wkurza ten człowiek. Nie dość, że podlizuje się mojej mamie i robi wszystko tak jak jej się podoba to nie rozumie, że ja nie mam ochoty na spacery. 
- Możemy pogadać? - spytał
- Nie, dziś mam zły dzień i się nie zbliżaj. 
- To może wrócimy sami do domu, nie będziesz musiała się krępować. 
- To może zadziałać. Wymyśl coś dla mamy i Oli na wytłumaczenie.
- Może powiem, że gorzej się poczułaś?
- Rób co chcesz.
Po chwili Janek rozmawiał z moją mamą. Powiedział jej pewnie, że mi słabo bo tak dziwnie się na mnie popatrzyła. Kilka minut później pojawił się koło mnie, wziął mnie pod rękę i zaczął prowadzić w kierunku domu. 

20 minut później 

- Możesz już przestać pajacować? - spytałam gdy byliśmy w domu
- O co Ci chodzi?
- Robisz wszystko żeby się mojej mamie oraz siostrze przypodobać. Czyim Ty jesteś chłopakiem? Ich czy moim? Na kogo miłości powinno Ci zależeć? O kogo powinieneś dbać i się troszczyć? No co? Języka z gębie Ci brak? Mam dość Twojego bycia lizusem. Nie jesteś tym samym Jankiem, którego poznałam. - zaczęłam okładać go pięściami
- Może trochę się zmieniłem ale to wszystko dla Ciebie. - nie reagował
- A czy Ty nie rozumiesz, że ta Twoja tajemniczość mnie pociągała. Czułam się przy Tobie bezpieczna, teraz nie jest tak zawsze. Nie jesteś tym Jasiem którego pokochałam. Nie jesteś już ze mną taki szczery, robisz wszystko by mnie zadowolić. A to nie o to chodzi, musisz też postawić na swoim. 
- Ja nie wiem co robić.
- Bądź taki jak byłeś gdy Cię poznałam. To właśnie ten Jasiek jest wspaniały i z nim chcę spędzić całe swoje życie. - przytulił mnie tak mocno bym nie mogła go już uderzać 
- Zrobię wszystko by było tak jak kiedyś. Kocham Cię i nie chcę psuć naszej relacji. 
- Powiedz mi czy ja musiałam się tak zezłościć i Cię uderzyć żebyś się ogarnął? Nie możemy ze sobą normalnie porozmawiać, jak dorośli ludzie. 
- Możemy, tylko ja nie wiedziałem, że tak Cię złości moje zachowanie. Miałem wrażenie, iż robię wszystko dobrze. 
- Teraz już wiesz, że tak nie było. 
- Jesteś na mnie zła?
- Teraz już nie bo wyrzuciłam to wszystko z siebie. 
- Kocham Cię bardzo. 
- Ja Ciebie też. - pocałowaliśmy się
Pogodzeni zeszliśmy na dół i włączyliśmy sobie jakiś film. Była to jedna z komedii romantycznych, których chłopak miał sporo. Trochę to dziwne ale nie komentowałam bo dobrze mi było bez kłótni. Siedzieliśmy sobie na sofie, wtuliłam się w Jasia i cieszyłam się chwilą. Niestety została ona po kilkunastu minutach przerwana przez powrót mamy i Oli. Bez żadnych pytań poszły one na górę i dały nam oglądać dalej i nacieszyć się sobą. 



Pod ostatnim rozdziałem spotkałam się z komentarzem, że opowiadania jest nudne i dla 11-latków. Muszę przyznać, że zabolało. Udało Ci się anonimku osiągnąć to co chciałeś. Więc tak na przyszłość jak się komuś coś nie podoba to nikt nie każe czytać. 
Co do rozdziału w miarę się mi podoba, zaczynam wracać do starej formy. Choć jest krótszy bo brak było mi czasu na napisanie. Mam nadzieję, że Wam się również spodobał =)

Pozdrawiam mordki <3