Rozdział 14

Obudziłem się koło 7 rano. Miałem jeszcze kilka godzin do wyjazdu. Chciałem już wstać gdy przypomniało mi się, że koło mnie a raczej na mnie śpi dziewczyna. Jej głowa znajdowała się troszkę poniżej mojej a ręka leżała na mojej klatce piersiowej. I zapomniałbym dodać, że śpię bez koszulki. Ten dotyk  był bardzo przyjemny i nie wstydziłem się jej pomimo tego, że nie wyglądam jak model. Już w tym momencie wiedziałem, że będzie mi tego bardzo brakować. Ta dziewczyna przez kilka dni uzależniła mnie od siebie. Tak, znam ją kilka dni a mam wrażenie, że od kilku lat. 
- Do końca Ci już odbija. Ogarnij się chłopie. - znowu przemówiło moje "drugie ja"
Ale go olałem. Teraz ważniejsza jest Paulina i jej szczęście. Po chwili zakończyłem swoje przemyślenia, delikatnie wstałem aby nie obudzić i udałem się do łazienki. Gdy już się umyłem i ułożyłem moje niesforne włosy zająłem się robieniem śniadania. Przygotowałem tosty i herbatę. Nałożyłem dwa tosty na talerz, nalałem trochę napoju do kubka, umieściłem to na tacy i zaniosłem Pauli do łóżka. To co przyniosłem do pokoju położyłem na podłodze i zacząłem budzić dziewczynę. 
- Paulina, budzimy się. - głaskałem ją po ręce - Wstawaj leniu.
- Sam jesteś leń. Daj mi jeszcze godzinkę. - dziewczyna obróciła się na drugi bok. 
- O nie, nie ze mną takie numery. - obróciłem dziewczynę na plecy i zacząłem ją łaskotać 
- Przestań Jaś. - dziewczyna zaczęła się wić i śmiać - Błagam, zejdź ze mnie i przestać mnie łaskotać. Już wstaję. 
- Serio? - popatrzyłem na nią z zamiarem 
- Tak, tylko przestań mnie łaskotać. 
- Dobrze. - wstałem z łóżka - Masz tu śniadanie - podałem dziewczynie wcześniej przygotowaną tacę
-  I ja mam zjeść to wszystko?
- Przecież to tylko dwa tosty. To ile Ty jesz na śniadanie?
- Zazwyczaj nie jem śniadań. Ale jak już byłeś taki miły i to dla mnie przygotowałeś to zjem. 
- Ja już Cię nauczę śniadania jeść. Masz dbać o siebie a nie się głodzić. Jesteś chudziutka i masz normalnie jeść. 
- No dobrze. Może Ci się uda. 
- Jak mnie nie będzie to też masz jeść. - zacząłem jej lekko grozić
- Dobrze, panie dyktatorze. - uśmiechnęła się - A czy teraz mogłabym już to zjeść? 
- Oczywiście, smacznego. 
Dziewczyna zajęła się posiłkiem a ja patrzyłem się na nią. Po chwili podała mi jednego tosta.
- Masz, jedz i nie licz mi tak kęsów. 
- Ale to jest dla Ciebie. 
- Widzę, że jesteś głodny. Twoja mina Cię zdradziła. Też masz jeść śniadania. 
- Ja już jadłem. 
- A to mnie ślinka leci, tak? -w tym momencie oboje zaczęliśmy się śmiać 
- Masz rację. Dzięki. 
Gdy skończyliśmy jeść zaniosłem tacę do kuchni a dziewczyna poszła do łazienki. Po pół godziny opuściła ją. 
- Pamiętasz jak mówiłem Ci wczoraj, że mam genialny pomysł?
- Tak. A co?
- Nadszedł czas aby się nim z Tobą podzielić. Tu jest coś dla Ciebie. - podałem jej małe pudełeczko
- Od czego to są klucze? - dziewczyna zdziwiła się
- Od mojego domu. 
- Nie, nie mogę. To jest Twoje królestwo a ja jestem tylko Twoją upierdliwą koleżanką. Nie powinnam mieć tych kluczy. - dziewczyna chciała mi je oddać
- Zachowaj je, proszę. - zacisnąłem jej rękę na kluczach - Zaopiekujesz się tym miejscem podczas mojej nieobecności. Jak chcesz możesz tu mieszkać przez te dni. 
- Dziękuję. - rzuciła mi się na szyję - Cieszę się, że darzysz mnie takim zaufaniem. - staliśmy tak chwilę
- Paulina, ja muszę już wyjeżdżać. - jej mina od razu się zmieniła
- Dobrze, uważaj na siebie. Daj mi znać jak dojedziesz na miejsce. I obiecuję dzwonić gdyby się coś działo. - w jej oczach pojawiły się łzy
- Nie płacz proszę. - przytuliłem ją mocno - Ten czas zleci Ci bardzo szybko. 
- Dobrze się mówi. To wszystko wina tego, że za szybko przywiązuje się do ludzi. A Ty pozwoliłeś mi na to. Ale postaram się nie płakać. 
- Moja mała dzielna dziewczynka. 
Wziąłem swoją walizkę i zniosłem ją do auta. Wróciłem się do domu po telefon, którego zapominałem. Dziewczyna wyszła z domu wraz ze mną. 
- Pilnuj telefonu, bo będę dzwonił. 
- Dobrze. Pa. - pomachała mi
- Pa. - wsiadłem do auta. Lecz po chwili wybiegłem z niego i zawołałem dziewczynę, która zamykała drzwi. - Chodź tu do mnie. - Paulina zbiegła ze schodów wprost w moje ramiona. - Będę tęsknić księżniczko. - pocałowałem ją w policzek, udałem się do auta i odjechałem. 


Mamy już kolejny rozdział mordki moje kochane. Jak myślicie, dziewczyna skorzysta z możliwości spania u Jaśka w domu?

Pozdrawiam <3

P.S. Pogoda u mnie zwariowała. W momencie dodawania tego rozdziału jest u mnie śnieg z deszczem. U Was też takie anomalie pogodowe na zakończenie marca?