Rozdział 62

Rozdział ten dedykuję Oli Węgiel. Wszystkiego najlepszego z okazji urodzin mordko! Spełnienia wszystkich marzeń! 


8 rano
Perspektywa Janka

Właśnie zaparkowałem auto na podjeździe pod moim domem. Mama wysiadła a ja zaprowadziłem ją do domu. Weszliśmy i zostawiliśmy swoje buty oraz kurtki w przedpokoju. Udaliśmy się następnie do kuchni gdzie siedziała moja dziewczyna. 
- Dzień dobry. - przywitała się z moją mamą
- Miło jest widzieć moją przyszłą synową. 
- Jaś czy ja o czymś nie wiem? - spytała się mnie
- Nie wiem o czym mówisz. - zacząłem się śmiać - Możesz zrobić śniadanie?
- Tak. Czy jajecznica państwu odpowiada. 
- Oczywiście. - odpowiedziała moja mama
Zaprowadziłem ją do łazienki aby umyła ręce. Sam poszedłem na górę aby się przebrać w wygodniejsze ciuchy. 
Chwilę później zszedłem na dół. Moja mama wraz z dziewczyną siedziały przy wyspie i jadły jajecznicę. Sam nałożyłem sobie to co zostało na patelni a następnie dołączyłem do kobiet. Szybko zjedliśmy a ja pozmywałem po posiłku. Trzeba było przecież pokazać jak świetnie sobie radzę. 

Perspektywa Pauliny 

Po zjedzeniu posiłku przeniosłam się z mamą Jaśka na sofę. Aby zapełnić tą niezręczną ciszę postanowiłam zadać jakieś pytanie. 
- Na ile czasu Pani przyjechała?
- Na jakieś 3 może 4 dni. Więcej czasu niestety nie mam. Pewnie wiesz, że brat Janka bierze ślub, muszę im pomóc trochę. 
- To naturalne. Ale i tak cieszę się, że znalazła Pani czas aby do nas przyjechać. I poznać przy okazji moją mamę oraz siostrę. 
- A właśnie, gdzie one się znajdują?
- Zapewne jeszcze śpią. Pozwoli Pani, że pójdę na górę i sprawdzę. 
- Dobrze dziecko.
Wstałam więc z sofy i udałam się na górę. Swoje kroki skierowałam do pokoju w którym powinna znajdować się moja rodzina. Zapukałam i weszłam. Moim oczom ukazały się walizki.
- Pakujcie się? 
- Tak, o 19 mamy samolot przecież. 
- No tak, zgadza się. To może Wam pomogę bo mama Jasia już przyjechała i chce Was poznać.
- O, to dobra. Tu są bluzki i spodnie które trzeba spakować. A ja się pójdę umyć. 
- Spoczko. 
Mama wyszła z pokoju a ja zabrałam się za pakowanie ich rzeczy. Powygłupiałam się jeszcze z Olą i po upewnieniu się, że zabrały wszystko zamknęłam walizki. Postawiłam je przy drzwiach i ściągnęłam pościel. Muszę przecież ją zmienić żeby mama mojego chłopaka mogła tu spać. W między czasie wróciła moja rodzicielka a ja poprosiłam ją żeby zeszła na dół. Nie chciałam im przeszkadzać więc zabrałam się za ścieranie kurzy oraz odkurzanie. Zajęło mi to pół godziny. Pokój lśnił czystością i ze spokojnym sumieniem mogłam pozwolić na to by mama Janka Pacanka tam spała. Zadowolona ze swojej pracy poszłam umyć ręce i zeszłam na dół. Gdy byłam na schodach udało mi się dosłyszeć fragment rozmowy. 
- Ja Panią skądś kojarzę. - powiedziała mama Jaśka
- A mogłaby Pani jaśniej? - odparła na to moja mama
- Czy nie chodziła Pani do liceum nr 2 w Krakowie?
- Chodziłam. Ale co to ma do rzeczy? 
- Możliwe, że chodziłyśmy do tej samej klasy. Jak brzmi Pani panieńskie nazwisko? - mama podała swoje nazwisko - Jestem pewna, chodziłyśmy do jednej klasy. 
- Jakoś Ciebie nie pamiętam, o przepraszam Pani.
- Nic się nie dzieje, możemy mówić sobie na Ty. - podały sobie dłonie i powiedziały swoje imiona
Ja prześlizgnęłam się do kuchni cały czas nie mogąc uwierzyć w to co zobaczyłam i usłyszałam. W tym szoku zabrałam się za przygotowywanie kurczaka. Chcę upiec go w piekarniku. Jak Jaś zauważył, że biorę się za robienie obiadu zaoferował pomoc. Z chęcią ją przyjęłam. Po godzinie kurczak się piekł. W tym czasie trzeba było obrać ziemniaki i zrobić sałatkę. To pierwsze zleciłam mojemu chłopakowi a za dodatek do obiadu zabrałam się sama. Po 40 minutach sałatka była gotowa a ziemniaki się gotowały. Usiadłam więc sobie przy wyspie i zaczęłam się zastanawiać jak to teraz będzie. Nasze mamy się polubiły, okazało się, że się znają. A jak kiedyś w naszym związku pójdzie coś nie tak i się rozstaniemy. Nie dadzą nam wtedy spokoju pewnie. Ale dość zamartwiania się na przyszłość, mam dosyć teraźniejszych problemów. Dziadek, praca, budowa domu. Tyle rzeczy zaprząta moją głowę a ja jeszcze chcę sobie dokładać. Moje przemyślenia przerwał zapach dochodzący z piekarnika, który wskazywał na to, że kurczak jest już gotowy. Wyjęłam go więc, ziemniaki przełożyłam do miski i położyłam wszystko na stole. Następnie rozłożyłam talerze, sztućce oraz serwetki. Gdy wszystko było gotowe zawołałam zajęte rozmową kobiety, moją siostrą oraz mojego chłopaka na obiad. 


Rozdział taki krótszy bo migrena mnie męczy. Ale mam nadzieję, że mimo to się Wam spodoba. Dziękuję bardzo za tak liczne komentarze pod poprzedni rozdziałem. Miło mnie zaskoczyliście. I oby tak dalej, jestem z Was dumna =) 

Pozdrawiam mordki <3